Sundaland
Sunda, een klein woord maar groots van betekenis.
een tropisch woord, want dat is waar Sundaland lag.
Sunda zonk want tropen betekent ‘draaien’ of ‘van richting veranderen’ in De Oude Talen,
en dat is wat er gebeurde.
opeens was er plaats op aarde waardoor De Verre Landen ontstond.
De Verre Landen is het grootste eilandenland ter wereld maar niemand weet hoeveel eilanden er zijn.
daarover oordelen de oceanen en dat bepalen de vulkanen.
de mensen die er wonen leven van de handel in specerijen zoals kruidnagel en nootmuskaat
maar zij leven vooral met èn van het water.
hun huisdieren zijn luipaardkatten,
met een verblindende vacht en groene ogen die je doorboren.
ze zijn lenig, slank en uiteraard wild van water.
ik kom van De Verre Landen, uit De Bloemenstad.
het hart van Sundaland, de hoofdstad, zouden ze die destijds gehad hebben.
gebouwd door mensen van hier, die De Oude Talen spraken.
bewoond door een mengelmoes met een mengeltaal.
een knoeiboel en warboel voor een buitenstaander maar zo ontzettend zen van binnen.
ooit kwam ik van daar naar hier en dat raad ik niemand aan maar ik maak er het beste van.
taal
en alles was verrukkelijk vredig.
en de koningin wàs betoverend, daar stond ze om bekend op alle eilanden.
een gewone kroon vond ze maar zwaar op haar hoofd en daarom droeg ze een kroon van bloemen.
die was lichter van gewicht terwijl ze er toch gewichtig uit bleef zien.
haar kat heette dan ook Sunda, een woord van gewicht voor zo’n ijdel dier.
edel bedoel ik !
‘sleep is de best meditation’ verkondigde de koning ondertussen en als katten iets kunnen dan is het dat.
tempels ontstonden, werden groter en hoger, indrukwekkend zelfs.
maar dan stortte alles in en werd het overgenomen door de sultan.
sultan spreek je trouwens uit met een ‘diepe -t’.
een klank die De Oude Talen niet kennen en waar ik destijds weken mee bezig geweest ben
om hem te leren uitspreken.
het was een woord van een nieuwe taal waarbij er meerdere klanken
in ons leven kwamen die wij niet konden uitspreken,
waarbij medeklinkers vier vormen hebben en klinkers niet meer geschreven werden.
onbegrijpelijk èn onlogisch en dat stond synoniem met wat mijn eilandland aan het worden was.
de ontwikkelde samenleving waarin ik leefde werd erg ingewikkeld
door onnodige problemen, en regels waar niemand meer wijs uit kon.
innerlijke vrede werd uiterlijk vertoon
en de taal was eigenlijk nog het minste van onze zorgen.
