10 jaar
tijdens mijn studie graphic design ben ik verschillende malen in aanraking gekomen met fotografie
maar de vonk sprong nooit over.
10 jaar geleden stond ik op het schoolplein van de school van mijn jongens
en een andere mama met wie ik een dagelijkse babbel deed, sprak me aan.
zij had haar jongere zus meegenomen, die ging trouwen en of ik haar fotograaf wilde zijn.
ik viel compleet uit de lucht want ik was geen fotograaf en had zelfs geen camera
maar ze bleef volhouden want ‘mijn foto’s op social waren zo leuk’.
ik heb ja gezegd omdat je soms eens uit je comfortzone moet,
en dat was één van de betere beslissingen in mijn leven.
ik heb een camera geleend, die op automatische stand gezet, en heb 3 dagen lang gefotografeerd
(want zo lang duren Marokkaanse huwelijken), niet wetende wat diafragma was,
en van een externe flitser had ik nog nooit gehoord.
liefde op het eerste gezicht
het was liefde op het eerste gezicht, zowel met fotografie als met Marokkaanse huwelijken,
en een paar maanden later was ik in het bezit van een koffer vol Canon en een wekelijkse opdracht.
ik bombardeerde mezelf tot Dadels & Melk, omdat daarmee de band bezegeld werd.
Arabisch leerde ik op school en ik ben nog steeds gek op de muziek.
sinds 10 jaar mag ik mezelf fotograaf noemen en dat vier ik vandaag !
