maske en mama
vandaag woon ik exact de helft van mijn leven in Antwerpen.
al 9281 dagen bemin ik ‘t stad intens.
ik kwam naar hier als Claudia, de enige zekerheid in mijn leven op dat moment.
ik kwam naar hier als grafisch ontwerper, zonder ervaring, met een koffer vol dromen.
maar ik kwam vooral naar hier als juffra toertjes, een maske.
ik werd hier bassiste, een blauwe maandag maar hoor, maar wat voor een, amai !
ik werd hier fotograaf, eentje die in musea hing zelfs.
maar ik werd hier vooral mama van twee patotters, mijn beste werk.
vasthouden en loslaten
ik leerde hier wat thuis is, een geweldig gevoel van vasthouden
zonder daadwerkelijk iets in mijn handen te hebben.
thuis is taal, zonder ‘mijn talen’ ben ik verloren
en Antwerps hoort daar ondertussen zo hard bij.
ik leerde hier loslaten,
want alleen zo evolueer ik door,
en daarom is vandaag dubbel,
vasthouden en loslaten tegelijk.
de kaarsjes bewaar ik,
die komen nog ooit van pas.
snijde gij mij open bloed ik diamant.
